(ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ UNEDITED PROJECT, MUNTO NUEVO, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 3/3/2017)

Ανοίγοντας τη μπαλκονόπορτα της καμαρής τους, το φως ξεχύθηκε, πλημμυρίζοντας όλο το δωμάτιο, σκεπάζοντας αστραπιαία το κάπως υγρό ημίφως. Ο ήλιος της μεσογείου, εξευγενισμένος από το ασταμάτητο παιχνιδισμά του με το γαλάζιο του αιγαίου, επιτέθηκε σε κάθε μύχιο καταφύγιο σκοτεινιάς, κατακτώντας θριαμβευτικά το χώρο.

Οι δυο μορφές στα αντικρυστά κρεβάτια, τον υποδέχτηκαν με μουρμουρητά αποδοκιμασίας και ένα δυο άνευρες, κακόκεφες πορδές.
“Κλείσε τη μπαλκονόπορτα, ρε ηλίθιε, θα παγώσουμε”, έκανε ο Σ.
Ο Γ. αρκέστηκε στο να μουγκρίσει τη δυσαρεσκειά του.
Ο Ι. γύρισε να τους αντικρύσει κάτωχρος.
“Είχα έναν εφιάλτη”, δήλωσε.
“Δεν ήταν εφιάλτης, τριπάκι ήταν, γαμώ την καθυστερησή σου”, πέρασε απρόθυμα στον προφορικό λόγο ο Γ.
Είχε εν μέρει, τεχνικά δίκιο. Ο συνδυασμός ελ ες ντι και κεταμίνης τους είχε προσφέρει, λίγο πριν το ξημέρωμα, ένα στοργικό καταφύγιο, μακρυά από την ταλαιπωρία και την μικροψυχία αυτού του κόσμου. Ο εφιάλτης του Ι. ήταν επιστημονικώς αδύνατο να διακριθεί από μια από τις συνηθισμένες του ναρκω-ενοράσεις.
“Ήμουν ακίνητος στην άκρη του πεζοδρομίου, καταμεσής ενός πλήθους χαρούμενων προσώπων που ξεχύνονταν κατά πάνω μου. Όλοι τους χαμογελούσαν μανιακά και αντάλλασσαν αβάσταχτες κοινοτυπίες. Οι αντιχειρές τους, ενωμένοι σε μια θάλασσα επιδοκιμασίας, ένα τεράστιο λάικ, πάλλονταν ρυθμικά προς το μέρος μου”. Το βλέμμα του είχε το χαρακτηριστικό θόλωμα εκείνων που έχουν ανταλλάξει ματιές με τη Νιτσεϊκή άβυσσο και απομάκρυναν πρώτοι το βλέμμα.
“Βρώμαγε παντού κρίση πανικού”, έκανε και κάλυψε το προσωπό του με τα χέρια του.
Οι άλλοι δυο έμειναν αμίλητοι, ανίκανοι, όπως κάθε ανεμοδαρμένη από τους βοριάδες της μοίρας ψυχή, να παραβλέψουν μια επιτυχημένη αλληγορία. Οι τρεις βδομάδες στην ηλιόλουστη κρήτη είχαν ζεστάνει κάπως την ψυχή τους και το καλό φαγητό, τα ποτά και η γενική έλλειψη ταλαιπωρίας, τους είχαν αποζημιώσει για τον συχνό συναγελασμό τους με χίπστερς, διαφόρων εθνικοτήτων και ηλικιών. Αλλά ήδη η παραμονή τους στο νησί έμοιαζε να φτάνει στα οριά της. Η όποια επιτυχία της μουσικής τους εκεί έδειχνε ήδη τα πρώτα σημάδια αδυναμίας παροχής των απαιτούμενων για την επιβίωσή τους.

Σε μια μάλλον παράτολμη κίνηση, είχαν ξοδέψει τις λιγοστές οικονομίες τους για την αγορά ενός διαμερίσματος για αντεστραμμένο ερ μπι εν μπι. Ο Ι. σε μια από τις συνηθισμένες του επιδείξεις λεκτικής υπερβολής, είχε καταφέρει να πείσει, τόσο αυτούς, όσο και άλλους ντόπιους συνδαιτήμονες, ότι θα ήταν μια πράξη εξισορρόπησης του κοσμικού ενεργειακού ισοζυγίου, ένα τρυφερό χάδι στα βουλωμένα τσι αυτού του κόσμου, η χρήση ενός διαμερίσματος για ενοικίαση αποκλειστικώς σε ιδιοκτήτες ερ μπι εν μπι, σε τιμές μάλιστα παραπλήσιες των ενοικίων που εισέπρατταν από τους τουρίστες. Το γεγονός ότι σε αυτή την καινοφανή σταρτ άπ, έσπευσαν να συμμετάσχουν και πολλοί από τους φίλους και ερωτικούς συντρόφους των ερ μπι εν μπι ιδιοκτητών, έδωσε, κατά πως λένε, αέρα στα πανιά τους.
Φευ – είχαν υπολογίσει χωρίς τα αραχνώδη δίχτυα της ελληνικής οικογένειας. Οι ιδιοκτήτες ερ μπι εν μπι, έδειξαν μεν την αναμενόμενη ντροπή, σταματώντας να καβατζώνονται αμισθί στα σπίτια των πρώην φίλων και ερωτικών συντρόφων τους και νυν νεόκοπων κράουντ φάντινγκ επενδυτών, μποϋκόταραν αδίστακτα δε το όλο εγχείρημα, επιλέγοντας μια περιστασιακή επιστροφή στα γονεϊκά σπίτια των τριγύρω χωριών.
Πέρα όμως από την επιφαινόμενη χρεωκοπία τους, οι εμ ντι τι, παγιδευμένοι σε μια δίνη μαλθακότητας, διάχυσης τουριστικού χρήματος και αξύριστης ατημελησιάς, ήταν αναγκασμένοι να παραδεχτούν ότι κινδύνευαν να παρασυρθούν μακρυά από τους σκοπούς τους, σε μια νεκρή θάλασσα θετικότητας. Έναν απογυμνωμένο από νόημα εφιάλτη που θα κατάπινε τη ζωή τους όπως οι τουρίστες τις γαρίδες – μην  αφήνοντας παρά τα τσακισμένα κελύφη τους στο πεζοδρόμιο.

Το ίδιο βράδυ ταξίδευαν με το πλοίο προς ηπειρωτική ελλάδα.

Την Παρασκευή τρεις Μάρτη στις 23:00, θα εμφανιστούν στην κατάληψη Mundo Nuevo στη Θεσσαλονίκη, στα πλαίσια της έκθεσης φωτογραφίας Unedited Project.